DOKA,

2019

                                                                        

dokaTerkameren


De achterliggende gedachte steunt op het begrip ‘onthaasten’, de traagheid in tegenstelling tot de digitale wereld waarin snelheid zo’n belangrijke rol speelt. Een negatief/positief gedachte dus. De ‘ambassade 2.0' als zinvolle invulling van ‘onthaasten’, voor stedelingen (e.a.) die via (ambachtelijke) analoge fotografie de drukte van de grootstad even de rug willen toekeren. Een plaats, die een ruimte creëert om aloude doka-ervaringen te delen, die mensen in staat stelt om creatief aan de slag te gaan (workshops) en als socio-cultureel pluspunt kan gekenmerkt worden. Teruggevonden op zolder vergeten cliché’s van oude familiefoto’s kunnen hier opnieuw het licht zien…


Samen met het neoklassieke gebouw waar de werkruimte (doka) voorzien is (blackbox), wordt een tweede (identiek) gebouw benut als pure ontmoetingsplaats (ASA 400 atrium). Dit wordt een plaats om te bezinnen, om van gedachten te wisselen met gelijkgestemden, om een moment van rust in te lassen. Genieten van een koffie, een fotoboek of gespecialiseerd fototijdschrift, van het samenzijn in een aangenaam en rustgevend kader dat baadt in een zee van licht (lightbox). Positief > Negatief. Licht versus duisternis, de rust van het bos versus de drukte van de stad, de oude foto-ontwikkelingstechnieken symboliseren dit alles.